سلام عشقم.بعد مدتها باز امروز اومدم برات بنویسم.تابستون 95 هم بی تو گذشت.سالگرد تولد منم بی تو گذشت. عمرمون هم داره میگذره.ولی خدارو شکر سربازی تو هم داره تموم میشه.و پیش به سوی خوشبختی ها وسختی های زندگیمون.بازم دانشگاه شروع شد و من دل کندم ازخونه.این دوری ها تمرین خوبیه برا بابا و مامان والبته خودم.
این متن با همه انرژی مثبتش تقدیم به تو:
شکست ها و نگرانی هایت را رها کن. خاطراتت را نمی گویم دور بریز، اما قاب نکن به دیوار دلت.
در جاده ی زندگی، نگاهت به عقب که باشد،زمین میخوری.زخم برمیداری.و درد میکشی.
نه از بی مهری کسی دلگیر شو،نه به محبت کسی بیش از حد دلگرم!
به خاطر آنچه از تو گرفته شده،دلسرد مباش. تو چه میدانی؟شایدروزی.ساعتی.آرزوی نداشتنش را میکردی.
هیچ کس آنقدر قوی نیست که ساعتها برعکس نفس بکشد.
به آینده لبخند بزن.این همان جایی است که باید باشی!
هیچ کس تو نخواهد شد
"آرامش سهم توست"
درباره این سایت